درياچه‌هاي زمينساختي تار و هوير در 30 كيلومتري خاور شهرستان دماوند از جمله درياچه‌هاي آب شيرين كوهستاني هستند.
اين درياچه‌ها در ارتفاع بيش از 2900 متر از سطح دريا قرار دارند و راه ارتباطي آنها، جاده ماشين روي دماوند - درياچه تار است.
اين دو درياچه در فاصله حدود 500 متري از يكديگر قرار دارند. بيشترين درازاي درياچه تار 1/3 كيلومتر و ميانگين پهناي آن 400 متر و درازي درياچه هوير حدود 900 متر و ميانگين پهناي آن 150 متر است.
دو درياچه روي هم نزديك به 0/7 كيلومترمربع وسعت دارند. سرشاخه آبهايي كه به اين درياچه‌ها ميريزند، چشمهساران كوههاي قرهداغ، سياهچال و شاهنشين در شمال و آبراهه‌هاي فصلي از جنوب است كه قسمتي ازآب آنها وارد درياچه‌ها ميشود و قسمتي ديگر، آب رودهاي تار و هوير را تأمين ميكنند.
تيپ شيميايي آب درياچه تار، بر اساس مطالعات از نوع كلسيم، منيزيم، كربنات است.
درياچه‌هاي تار و هوير روي محور چين دار ميان دو رشته كوه قره داغ (كوه دوبرار) در شمال و كوه زرين در جنوب واقع شده‌اند. سطح آب آنها در فصل هاي گوناگون سال متغيير است.
اين منطقه داراي آب و هوايي كوهستاني است و براي تفريحات آبي از جمله شنا و قايقراني و ماهيگيري مناسب است.
موقعيت جغرافيايي منطقه‌اي كه درياچه تار در آن واقع است به گونه اي است كه گرداگرد آن را با فواصل متفاوت كوه‌هايي در بر گرفته كه از سطح درياچه بين 50 تا 500 متر ارتفاع دارند.
وجود اين ارتفاعات در كنار يكديگر بدون آنكه دره‌اي آن را شكافته باشد موجب پيدايش گودالي شده است كه درياچه تار در آن تشكيل شده است. درياچه تار در جهت شمالغرب به جنوب شرق امتداد يافته و طول آن حدود 250 متر و عرض آن حدود 150 متر مي‌باشد.
در اطراف درياچه هيچ گونه پوشش جنگلي و درخت وجود ندارد و بادهاي غربي سرد هميشه در تار مي‌وزند
در ايامي نه چندان دور آويشن‌هاي فراواني در منطقه وجود داشته كه به خاطر فرسايش شديد ديگر اثري از آنها باقي نمانده است.
راه هاي دسترسي به درياچه
1- شهر دماوند، آبادي چنار عربها، جاده معدن، آخر جاده خاكي، درياچه تار.
2- از طريق جاده اي كه از راه تهران – فيروزكوه و نقطه 98 كيلومتري آن يعني دليچاي منشعب شده و از روستاهاي يهر، لي پشت، مومج، دهنار و هوير عبور كرده و در 28 كيلومتري به درياچه تار رسيده و از ضلع جنوبي آن عبور كرده به جاده اي كه از طريق دماوند به درياچه منتهي مي شود متصل مي گردد.
3- شهر دماوند، جاده فيروزكوه، جاده آسفالته آبادي آرو ادامه جاده خاكي، از آبادي آرو كه رد شديد و پل دليچاي و دهنار را رد كرديد به درياچه هوير مي رسيد.
در باره چگونگى تشكيل اين دو درياچه، زمينشناسان (اشتال، 1897، آلنباخ، 1972، شهرابى، 1373) ديدگاه يكساني دارند. شواهد زمينشناسى پيرامون دو درياچه سبب شده تا آنها بر اين باور باشند كه در شكلگيرى دو درياچه، عملكرد توأم راندگى مُشا – فشم (آبيك، فيروزكوه، شاهرود) و كوه لغز پهلوى جنوبى درياچه (زرينكوه) نقش اساسى داشتهاند. بدينسان كه حركات جوان اين راندگى در زمان كواترنر، سبب رانش به نسبت بزرگى از زرينكوه (رشته كوههاى جنوب درياچه) شده و با ايجاد پشتهاى به بلنداى بيش از 50 متر، سدى طبيعى در برابر روان آبهاى سطحى ايجاد و شرايط لازم براى انباشت آب فراهم آمده است. تيپ شيميايى آب درياچه تار، بر اساس مطالعات (لوفلروين، 1950) از نوع كلسيم، منيزيم، كربنات (3 – MgCO 3 (CaCO است.
درياچه تار و هوير و قله دوبرار و زرين كوه
از دماوند به سمت فيروزكوه، خروجي دليچايي، روستاي دهنار، روستاي هوير و بعد از آن جاده خاكي بسيار ناهموار به طول حدود 14 كيلومتر ما را به درياچه تار مي رساند.
اين درياچه در ميان خط الراس "دوبرار" و "زرين كوه" محصور شده است كه بازمانده برف هاي زمستاني اين قلل، زيبايي نماي اطراف درياچه را دو چندان مي كند.
آب درياچه بسيار سرد مي باشد و البته به دليل شيرين بودن سنگيني آن احساس مي شود.
اين درياچه ها در مدخل كوه و در ارتفاع 3230 متري قرار دارند و سطح آب آنها در فصل هاي گوناگون سال متغيير است.
كوه دوبرار در كنار دو درياچه تار و هوير ، يا به عبارتي جدا كننده اين دو درياچه از هم است.
|